خیلیارو از دس دادیم
خانوادمونو
خواهرا و برادرا پدر و مادر
مجازی بودن فک کردن فیکیم
شکوندن له کردن رفتن
رفتن ، رفتن ، رفتن....
و ما هنوز بهشون فکر میکنیم
و اشکی که باید از چشم چپ بچکه
قوانین رو زیر پا میزاره و
از پشت پلک راستمون فرار میکنه
و ما فکر میکنیم چرا؟ مگه خوشحالیم؟
خوشحالی یعنی پاره پاره شدن قلبمون
وقتی بهشون فک میکنیم؟
نه..............
و هنوز هم اونقدر احمق هستیم ک اگر برگردن
بازم بغلشون کنیم و
دوستشون داشته باشیم
....
شاید احمق بودن یعنی کسی رو بیشتر از خودت دوست داشته باشی..
اونجا که کسی رو اینطوری دوس داشته باشی اوج حماقته:)
=}
هرموقه میان میری پیششون
میگی اشکال نداره
بلخره اومد دگ...مهم اینه
ول بعد بازم میرن
و دوباره و دوباره و دوباره
اون دلش میخواد بازی کنه
و ت میشی بازیچه ;)
خوب باش خاله
دنیا فاکی تر از اینه ک ارزش ناراحت شدن داشه باشه
ن اینکه ارزش نداشه باشه ها...ن
انق تخمیه
ک فق باید بیخیالش شد..
سروکله زدن باهاش فایده نداره
و هنوز اینقد احمقیم ک ب دوس داشتنشون ادامه بدیم
هعی..
یکی که تازه اومده بیان :/
و به عنوان یه کاربر فعال ولو شده تو وب ها:دی
پس از پناهگاهت بیرون بیا...
میفمم چ میگی
ولی اگ نپری، زمین نخوری پرواز روهم نمیبینی..
بیا بیخیال عادتامون شیم
عادت کردن ب هرچیزی بده..
ادما ضربه میزنن پری...ول در عین حال ناجی ماهم هسن
میدونی..ادمای درستو باید انتخب کرد
مجازی ک کلا هیچه...گوهه
من نمیگم تنها نباش..من خودمم تنهام چون پیدا کردن ادمای درست خ سخته
من میگم دنیارو ببین
همین علفزاره ک باعث شده دیدت ب دنیا منفی شه
همین بی روحی و تکرار
ن تنها از علفزار..بلکه ب نظرم از این منطقه باید دور شی.
من کسی نیسم ک بتونم راهنمایی کنم کسیو جر
اجازه شم ب خودم نمیدم
فق دارم نظرمو باهات ب اشتراک میزارم ❤
به نظر من اگه قلب تیکه تیکه نشه هیچ وقت نمیشه بهتر اونو از اول ساخت :')
خو میریم از شیشه سازی جعفر اقا مواد میخریم
*وی مرض گند زدن به لحظه های احساسی رو داره 🤣🤣*
